ലത്തീഫിന്റെ പ്രവാചകനിന്ദയും കാളിദാസന്റെ പ്രവാചകസ്നേഹവും

' പ്രവാചകനിന്ദ ' എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള, ശ്രീ കാളിദാസന്റെ ലേഖനം വായിച്ചു. മുസ്‌ലിംകള്‍ പ്രവാചകനെ നിന്ദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരാതി. അതാണ്‌ തലക്കെട്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. മുസ്‌ലിംകളില്‍ ചീലര്‍ പ്രവാചകനെ നിന്ദിക്കുന്നു എന്നത് ശരിയാണ്‌. എന്നാല്‍, യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പ്രവാചകനെ നിന്ദിക്കുന്നവരെ പറ്റി അദ്ദേഹത്തിന്ന് പരാതിയില്ല. സ്വന്തം നിലയില്‍ പ്രവാചകനെ നിന്ദിക്കുന്നതിന്ന് കാളിദാസന്ന് ഒട്ടും മടിയുമില്ല. അദ്ദേഹത്തിഉന്റെ ബ്ലോഗിലൂടെ മുഖ്യമായി നടക്കുന്ന പ്രവൃത്തി പ്രവാചക നിന്ദ തന്നെയാണ്‌ താനും. പിന്നെ എന്താണ്‌ മുസ്‌ലിംകള്‍ നടത്തുന്ന് പ്രവാചക നിന്ദ? അത് കാളിദാസനെ പ്രയാസപ്പെടുത്താന്‍ കാരണമെന്താണ്‌?

ഇത് മനസ്സിലാക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ്‌ പ്രസ്തുത ലേഖനം വായിച്ചത്. പക്ഷെ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം. കാളിദാസന്‍ തന്നെ കടുത്ത പ്രവാചക നിന്ദകനായാണ്‌ പ്രസ്തുത ലേഖനത്തില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. പ്രവാചകന്റെ പേര്‌ മുഹമ്മദ് എന്നാണ്‌. എന്നാല്‍ കാളിദാസന്‍ മൊഹമ്മദ് എന്നാല്ലാതെ അത് എഴുതുകയില്ല. എന്താ കാരണം? മുഹമ്മദ് എന്ന് ആ പേര്‌ എഴുതുന്നവരാരോ അവരാണ്‌ പ്രവാചകനെ നിന്ദിക്കുന്നവര്‍ എന്നാകാം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാഴ്‌ചപ്പാട്‌. എല്ലാവരും അല്ലാഹു എന്നെഴുതുമ്പോള്‍ കാളിദാസന്‍ അള്ള എന്നെഴുതുന്നു. അത് വിരോധം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല കെട്ടോ. അല്ലാഹുവിനോടും പ്രവാചകനോടുമുള്ള സ്നേഹക്കൂടുതല്‍ കൊണ്ടാണ്‌. കാളിദാസനെപ്പോലെ തലകുത്തി നിന്ന് കാര്യങ്ങള്‍ വീക്ഷിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മറ്റൊന്ന് തോന്നാന്‍ ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ലല്ലോ.

ഞാന്‍ ഇത് പറഞ്ഞത് വെറുതെയല്ല. പ്രവാചകന്നും ഖുര്‍ആനിനും നേരെ ഉയരുന്ന കറുത്ത ആരോപണങ്ങളുടെ പുകമറ മാറ്റി വസ്തുത എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ തന്റെ ബ്ലോഗുകളിലൂടെ ശ്രമിക്കുന്ന ലതീഫാണ്‌ ഇദ്ദേഹം പേരെടുത്ത് പറഞ്ഞ ഒരു പ്രവാചക നിന്ദകന്‍! ലത്തീഫ് പ്രവാചക നിന്ദകന്‍! കാളിദാസനോ പ്രവാചകന്റെ ആജ്ഞാനുവര്‍ത്തിയും 'ആരാധകനും'!

എന്നാല്‍, ഖുര്‍ആന്‍ പഠിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നിടത്ത് കാളിദാസന്ന് സാരമായ അബദ്ധം പിണഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഖുര്‍ആന്‍ ലളിതമാണെന്ന ഖുര്‍ആനിന്റെ പ്രസ്താവന അദ്ദേഹം കണ്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഖുര്‍ആനിനെ സംബന്ധിച്ച് ഖുര്‍ആന്‍ വേറെയും പലതും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ലളിതമായി മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന സൂക്തങ്ങള്‍ ഉള്ളതോടൊപ്പം തന്നെ അത്ര എളുപ്പത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ചീല സൂക്തങ്ങളും ഖുര്‍ആനിലുണ്ടെന്നും അതേ ഖുര്‍ആന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. (3/7) അത് കാളിദാസന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല; കാണേണ്ട ആവശ്യവും അദ്ദേഹത്തിനില്ല. അതൊക്കെ തെരഞ്ഞു നടക്കേണ്ടത് പ്രവാചകനിന്ദകരുടെ ജോലിയാണല്ലോ.

തബ്‌രിയുടെയും ഇബ്‌നു ഇസ്‌ഹാഖിന്റെയും പേര്‌ അനുഭാവ പൂര്‍വ്വം കാളിദാസന്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും തന്റെ വാദസമര്‍ത്ഥനത്തിന്ന് ഇവരില്‍ ആരുടെയും ഉദ്ധരണി ഉപയോഗിച്ചത് കാണുന്നില്ല. മഹാന്‍മാര്‍ ഒരു പോലെ ചിന്തിക്കുന്നു എന്ന് പണ്ടാരോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പോലും. അപ്പോള്‍ പിന്നെ ഉദ്ധരണിയുടെ ആവശ്യമെന്താണ്‌? പേര്‌ പറഞ്ഞാല്‍ തന്നെ ധാരാളം. അതും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. കാളിദാസന്റെ വിനയത്തിന്റെ കടുപ്പം കാരണം രണ്ട് പേരുകള്‍ പരാമര്‍ശീച്ചെന്നേയുള്ളു. ഈ പറയുന്നതൊന്നും തന്റെ മാത്രം വീക്ഷണമല്ല; ഇവരുടേത് കൂടിയാണെന്ന് മാലോകര്‍ അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്റെ മഹത്വം ഒട്ടും കുറയാന്‍ പോകുന്നില്ലല്ലോ. മഹത്വം വര്‍ദ്ധിക്കാനേ വിനയം കാരണമാകൂ.

പ്രവാചകന്‍ ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. അങ്ങനെ തന്നെ വിശ്വസിക്കാനാണ്‌ അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ഖുര്‍ആന്‍ അദ്ദേഹത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തിയതും അങ്ങനെത്തന്നെ. മറിച്ച് ആരെങ്കിലും വാദിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ അതവരുടെ കുറ്റം; അല്ലാതെ ഇസ്‌ലാമിന്ന് അതില്‍ ഒരു ഉത്തരവാദിത്തവുമില്ല. ഒരു അമാനുഷനാകാനുള്ള അവസരങ്ങള്‍ മുമ്പില്‍ വന്നപ്പോഴൊക്കെ അത് നിരസിക്കുകയാണ്‌ അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. 'മുഹമ്മദ് അല്ലാഹുവിന്റെ ദാസനും ദൂതനുമാകുനു' എന്ന പറയാനാണ്‌ അദ്ദേഹം അനുയായികളെ പഠിപ്പിച്ചത്. തന്നെ കാണുമ്പോള്‍ ആളുകള്‍ എഴുന്നേറ്റ് നില്‍ക്കുന്നത് പോലും പ്രവാചകന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. പ്രവാചകന്റെ മകന്‍ ഇബ്‌റാഹീം മരിച്ച ദിവസം ഒരു സൂര്യഗ്രഹണം സംഭവിച്ചിരുന്നു. അത് കണ്ട അനുചരന്മാരില്‍ ചിലര്‍ അത് പ്രവാചകപുത്രന്റെ മരണത്തിലുള്ള ആകാശത്തിന്റെ ദുഖ പ്രകടനമാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കുകയും അങ്ങനെ പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് പ്രവാചകന്റെ ചെവിയിലുമെത്തി. മകന്‍ മരിച്ചതില്‍ ദുഖിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്ത് പോലും അദ്ദേഹം ഉടനെ ആളുകളെ വിളിച്ച് കൂട്ടി അവരോട് പ്രസംഗിക്കുകയാണ്‌. "സൂര്യനും ചന്ദ്രനും അല്ലാഹുവിന്റെ രണ്ട് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളാണ്‌; ആരുടെയും ജനനമോ മരണമോ കാരണമായി അവയ്ക്ക് ഗ്രഹണം ബാധിക്കുകയില്ല." സത്യവിശ്വാസത്തെ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം മൂഢവിശ്വാസങ്ങളെ പിഴെതെറിയാനും അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചിരുന്നത് കാണാം. ഇതൊരു ഉദാഹരണം മാത്രം.

പ്രവാചകനെ നിരക്ഷരനെന്ന് വിളിക്കുന്നതിലും കാളിദാസന്ന് ക്ഷോഭമുണ്ട്. പ്രവാചകനെ കൊച്ചാക്കണമെന്ന ദുരുദ്ദേശ്യത്തോടെയാണ്‌ ചിലര്‍ അങ്ങനെ പറയുന്നതെന്നാണ്‌ കാളിദാസന്‍ ധരിച്ചത്. എന്നാല്‍ ഒരു വസ്തുത മാത്രമാണത് എന്നറിയുമ്പോള്‍ ഒരു പക്ഷെ അദ്ദേഹം സമാധാനിക്കുമായിരിക്കും. ആ വിഷയം ഇവിടെ വായിക്കാം. നിരക്ഷരനെന്ന് പ്രവാചകനെ വിളിക്കുന്നതിലൂടെ പ്രവാചകനെ പാവയാക്കുകയാണ്‌ ചെയ്യുന്നതെന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസ്താവന പ്രവാചക സ്നേഹത്തിന്റെ കരകവിഞ്ഞൊഴുകലായിട്ടാണ്‌ ഞാന്‍ കാണുന്നത്.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "1400 വര്‍ഷം മുമ്പുള്ള മൊഹമ്മദല്ല ഇന്നത്തെ മൊഹമ്മദ്. അന്നദ്ദേഹം വെറും മനുഷ്യനായിരുന്നു. ഇന്ന് അദ്ദേഹം അമാനുഷനാണ്, അള്ളാക്കും മുകളിലുള്ള ഒരു സൂപ്പര്‍ ദൈവമാണിന്ന് മൊഹമ്മദ്."

1400 വര്‍ഷം മുമ്പെന്ന പോലെ ഇന്നും മുഹമ്മദ് മനുഷ്യന്‍ തന്നെയാണ്‌. മുഹമ്മദ് സൂപ്പര്‍ ദൈവം പോയിട്ട് സാധാരണ ദൈവമോ കുട്ടി ദൈവമോ ദൈവാവതാരമോ ഒന്നുമല്ലെന്നാണ്‌ മുസ്‌ലിംകളുടെ വിശ്വാസം. അത് അങ്ങനെ ആയത് കൊണ്ട് ഏറ്റവും കഷ്ടതയനുഭവിക്കുന്നത് ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകര്‍ തന്നെയാണ്‌.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "മൊഹമ്മദിന്റെ ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നതു കണ്ടാല്‍ നിയന്ത്രണം വിടുന്ന ഒരു മുസ്ലിമും മറ്റ് പ്രവാചകന്‍മാരുടെ ചിത്രങ്ങള്‍ കണ്ടാല്‍ വാ തുറക്കില്ല."

മറ്റു പ്രവാചകന്‍മാരുടെ ചിത്രം വരക്കുന്നതിനോടും മുസ്‌ലിംകള്‍ക്ക് അശേഷം യോജിപ്പില്ല. യേശുവിന്റേതുള്‍പ്പെടെ ഇന്ന് പ്രചാരത്തിലുള്ള ഒരു പ്രവാചകചിത്രവും വാസ്തവമാണെന്ന് മുസ്‌ലിംകള്‍ അംഗീകരിക്കുന്നുമില്ല. മറ്റു പ്രവാചകന്‍മാരെ ആദരിക്കുന്നവര്‍ തന്നെ അവരുടെ കള്ളച്ചിത്രം വരയ്ക്കാന്‍ മുതിര്‍ന്നാല്‍ ആര്‍ക്കെന്ത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും?

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "മൊഹമ്മദിന്റെ ഈ വാക്കുകള്‍ക്ക് പുല്ലുവില കല്‍പ്പിച്ചാണു ഇവര്‍ അദ്ദേഹമുദ്ദേശിക്കാത്ത അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ കുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കുന്നത്. ഇങ്ങനെ പടിപടിയായി ഈ വ്യഖ്യാനങ്ങള്‍ പരിണമിച്ചുണ്ടായ ചില സങ്കല്‍പ്പങ്ങളാണ്, ബിഗ് ബാംഗ് തീയറിയും പരിണാമവും കുര്‍ആനില്‍ മൊഹമ്മദ് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന വാക്കുകളിലൂടെ പുറത്തു വരുന്നതും. ലളിതമായി പറഞ്ഞു തന്നത് നേരേപാട്ടിനു വായിച്ചു മനസിലാക്കിയാല്‍ അതില്‍ ആര്‍ക്കും ബിഗ് ബാംഗോ പരിണാമമോ കാണുവാന്‍ സാധിക്കില്ല."

ഇവിടെ കാളിദാസന്ന് തെറ്റിപ്പോയി. ഖുര്‍ആന്‍ മുഹമ്മദിന്റെ വചനങ്ങളാണെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? മുഹമ്മദ് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ഇബ്‌നു ഇസ്‌ഹാഖോ തബ്‌രിയോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ആരാണ്‌ ഈ വാദത്തിന്ന് തനിക്ക് കൂട്ടുള്ളതെന്ന് കാളിദാസന്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടില്ല. അത് വ്യക്തമാക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തോട് നമുക്ക് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കാം. അതോടൊപ്പം ഖുര്‍ആനിലും പ്രവാചകവചനത്തിലും ഇബ്‌നു ഇസ്‌ഹാഖിന്റെയും തബ്‌രിയുടെയും കൃതികളിലും നാം കണ്ടത് ഖുര്‍ആന്‍ ദൈവവചമാണെന്നാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തെ ഒന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാം. ഇങ്ങനെ ഒരു വാദം ഇക്കാലത്തെ മുസ്‌ലിംകള്‍ ഉന്നയിച്ചതിന്റെ പേരിലാണ്‌ അവരെയദ്ദേഹം പ്രവാചകനിന്ദകരെന്ന് ആക്ഷേപിക്കുന്നത്. ഈ ആക്ഷേപം കേള്‍ക്കാന്‍ ഏറ്റവും യോഗ്യത ആര്‍ക്കാണെന്ന് അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിയുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം.

ഖുര്‍ആന്‍ ദൈവവചനമാണ്‌. അത് മുഹമ്മദിന്റെ പ്രവാചകത്വത്തിന്നുള്ള ദൈവികമായ സാക്‌ഷ്യമാണ്‌. അത് അന്ന് അല്‍ഭുതമായിരുന്നു. എന്നും അല്‍ഭുതമായി നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്യും. അപ്പോള്‍ അന്ന് മനസ്സിലായിട്ടില്ലാത്ത ചിലത്, ഇന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞ ചീലത് അതിലുണ്ടാകണമല്ലോ. മാത്രമല്ല; ഭാവിയില്‍, ലോകാവസാനം വരെ ഖുര്‍ആന്‍ അല്‍ഭുതമായി നിലകൊള്ളണം. മനുഷ്യവിജ്ഞാനം ​എത്ര പുരോഗമിച്ചാലും അന്നൊന്നും എഴുതിത്തള്ളാന്‍ കഴിയാതെ ഖുര്‍ആന്‍ അല്‍ഭുതമായി തന്നെ നിലകൊള്ളണം. മുഹമ്മദിന്റെ പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ അടയാളമെന്നതിന്റെ താല്‍പര്യമാണത്. ബിഗ്‌ബാങ്ങിനെ സംബന്ധിച്ച് ഖുര്‍ആനില്‍ സൂചനയുണ്ട്. എന്നാല്‍ പരിണാമത്തെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശമുണ്ടെന്ന് ആരും വാദിച്ചു കാണുകയില്ല; കാളിദാസന്ന് തെറ്റിയതായിരിക്കും എന്ന് കരുതുന്നു.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "കുര്‍അനില്‍ എല്ലാ കാര്യങ്ങളുമുണ്ട് എന്ന ഒരു വിഡ്ഢിത്തം ഏതോ അഭിശപ്ത നിമിഷത്തില്‍ മൊഹമ്മദ് പറഞ്ഞുപോയി."

ലോകത്തുള്ള സകല വിവരങ്ങളും ഖുര്‍ആനിലുണ്ടെന്ന് മുഹമ്മദ് നബി പറഞ്ഞിട്ടില്ല; ഖുര്‍ആനിലും അങ്ങനെയില്ല. പിന്നെ ഉള്ളത് മറ്റൊന്നാണ്‌. ഖുര്‍ആന്‍ വന്നത് മനുഷ്യന്ന് മാര്‍ഗ്ഗദര്‍ശനം നല്‍കാന്‍ വേണ്ടിയാണ്‌. ആ വിഷയത്തില്‍ ഖുര്‍ആന്‍ ഒരു വീഴ്‌ചയും വരുത്തിയിട്ടില്ലെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് 100% ശരിയുമാണ്‌. ഈ കാര്യം ഖുര്‍ആന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍, ആരെങ്കിലും പരിധി വിട്ട് വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അതവര്‍ക്ക് പറ്റിയ അബദ്ധമയി കണ്ടാല്‍ മതി.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "അതുകൊണ്ട് ശാസ്ത്രം എന്തു കണ്ടുപിടിച്ചാലും അത് ഏത് വിധേനയും കുര്‍ആനില്‍ തിരുകി കയറ്റും."

അങ്ങനെയൊന്നും ആരും ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ചെയ്യുന്നത് മറ്റൊന്നാണ്‌. പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരാളം പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആനിലുണ്ട്. അവയില്‍ ഒന്ന് പോലും ഒരു ശാസ്ത്ര സത്യത്തിന്നും എതിരാകുന്നില്ല എന്നേ വിശ്വാസികള്‍ വാദിക്കാറുള്ളു. ആ കണ്ടുപിടുത്തം ഖുര്‍ആനിലുണ്ടെന്നല്ല. ആ കണ്ടുപിടുത്തവും ഖുര്‍ആനിലെ പരാമര്‍ശത്തിന്ന് വിരുദ്ധമാകുന്നില്ല എന്നാണ്‌ പറയാറുള്ളത്. ഖുര്‍ആന്‍ ദൈവവചനമാണെന്നതിന്റെ തെളിവാണിത്. അത് നേരിടാതിരിക്കാനാണ്‌ കാളിദാസന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. അതിന്ന് വേണ്ടിയാണ്‌ ഖുര്‍ആനിനെയും പ്രവാചകനെയും അനുകൂലിച്ച് സംസാരിക്കുന്നവരെ പ്രവാചകനിന്ദകരെന്ന് അദ്ദേഹം കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത്. ഖുര്‍ആന്‍ ദൈവവചനമല്ല; അത് വെറുമൊരു സാഹിത്യസൃഷ്ടിയാണ്‌ എന്ന് പറയുന്നവരെ കാളിദാസന്ന് ഇഷ്ടമാണ്‌. അങ്ങനെ പറയാത്തവരൊക്കെ പ്രവാചകനിന്ദകരാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൃഷ്ടിയില്‍. തലകുത്തി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ തോന്നുന്നതാണ്‌ അദ്ദേഹം എഴുതുന്നത്. "തന്റെ മുഖം നിലത്ത് കുത്തി നടക്കുന്നവനോ, അതല്ല; നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നേരേ ചൊവ്വേ നടക്കുന്നവനോ ആരാണ്‌ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗം പ്രാപിച്ചവന്‍?" (ഖുര്‍ആന്‍ 67/22)

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: 1. "അവിടന്നുമിവിടന്നും ഒക്കെ എടുത്ത കുറെ പുരാതന കഥകളും, സദാചാര ഉപദേശങ്ങളും, ലളിതമായ കുറെ സാമൂഹ്യ, രാഷ്ട്രീയ, കുടുംബ നിയമങ്ങളും, ചില നിഷിദ്ധ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും, ഒക്കെ ചേര്‍ന്ന ലളിതമായ ഒരു തത്വസംഹിതയാണ്‌ കുര്‍ആന്‍."

2. "Literary Text എന്ന രീതിയില്‍ കുര്‍ആനെ കാണാത്തതുകൊണ്ടുള്ള കുഴപ്പമാണിത്. Literary Text ആയി കുര്‍ആന്‍ വായിച്ചാല്‍ ഇതുപോലുള്ള ദുര്‍വ്യാഖ്യാനങ്ങളും വാക്കുകള്‍ക്കില്ലാത്ത അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ കൊടുക്കലും ‍ ഒഴിവാക്കാം."

= ഇവ തമ്മില്‍ പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലല്ലോ കാളിദാസന്‍.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: 1. "കൂടെ ലോക ചരിത്രത്തെ സ്വാധീനിച്ച മൊഹമ്മദ് എന്ന വ്യക്തിയെ വെറുമൊരു പാവയായി തരം തഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു."

2. "1400 വര്‍ഷം മുമ്പുള്ള മൊഹമ്മദല്ല ഇന്നത്തെ മൊഹമ്മദ്. അന്നദ്ദേഹം വെറും മനുഷ്യനായിരുന്നു. ഇന്ന് അദ്ദേഹം അമാനുഷനാണ്, അള്ളാക്കും മുകളിലുള്ള ഒരു സൂപ്പര്‍ ദൈവമാണിന്ന് മൊഹമ്മദ്."

= ഇവ തമ്മില്‍ പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലല്ലോ കാളിദാസന്‍.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അറേബ്യയില്‍ നിലവിലിരുന്ന പ്രാകൃത ആചാരങ്ങളും, ശിക്ഷാരീതികളും, സാമൂഹ്യ നിയമങ്ങളും, ഈ നൂറ്റാണ്ടിലും മുസ്ലിങ്ങള്‍ക്ക് പേറേണ്ടി വരുന്നത്, മൊഹമ്മദിനെ പാടെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ദൈവികത എന്ന കയറുകൊണ്ട് ബന്ധിക്കപ്പെട്ടതിനാലാണ്."

ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ആചാരങ്ങളും അവിടെ ഇസ്‌ലാം വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങളും ഒന്ന് വിശകലനം ചെയ്യാന്‍ കാളിദാസന്‍ തയ്യാറാകണം. അത്രയേ ഇപ്പോള്‍ പറയുന്നുള്ളു.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "മൊഹമ്മദ് പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കും, ചെയ്ത ഓരോ പ്രവര്‍ത്തിയും, അള്ളായുടേതെന്ന വ്യാഖ്യാനം, മൊഹമ്മദിനെ വളരെ ചെറുതാക്കി വെറുമൊരു മന്ദബുദ്ധി എന്ന നിലയിലേക്ക് താഴ്ത്തിക്കെട്ടുന്നതായേ ആര്‍ക്കും മനസിലാക്കാന്‍ പറ്റൂ."

മന്ദബുദ്ധി = അമാനുഷന്‍ = സൂപ്പര്‍ ദൈവം?
മുഹമ്മദ് നബി പറഞ്ഞ ഒരു വാക്കും അല്ലാഹുവിന്റേതാണെന്ന് മുസ്‌ലിംകള്‍ക്ക് വാദമില്ല. അത് കാളിദാസനും അറിയാത്തതല്ല. പക്ഷെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ എഴുതുന്നതാണ്‌ വിമര്‍ശിക്കാന്‍ നല്ലത്. അത്കൊണ്ട് ഈ രീതി സ്വീകരിച്ചെന്ന് മാത്രം. അല്ലാഹുവിന്റെ വാക്ക് അല്ലാഹുവിന്റേതായും നബിയുടെ വാക്ക് നബിയുടേതായുമാണ്‌ മുസ്‌ലിംകള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നത്. ഖുര്‍ആനും ഹദീസും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അതാണ്‌.

കാളിദാസന്‍ എഴുതി: "കേരളത്തില്‍ ഇസ്ലാമിസ്റ്റുകള്‍ പ്രവാചക നിന്ദ ആരോപിച്ച് ഒരധ്യാപകന്റെ കൈ വെട്ടി എടുത്തിട്ട് അധിക കാലമായിട്ടില്ല."

പ്രവാചകനെ നിന്ദിച്ച ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ കൈ ചില അക്രമികള്‍ വെട്ടിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിം ഭൂരിപക്ഷം അതിനെ അനുകൂലിക്കുകയല്ല ചെയ്തത്. കൈ നഷ്ടപ്പെട്ടയാള്‍ക്ക് രക്തം നല്‍കാന്‍ സന്നദ്ധമായ സംഘടനയും മുസ്‌ലിംകളുടേതായി തന്നെ ഉണ്ടെന്ന കാര്യവും മറന്നു കളയരുത്; മറവി നടിക്കുകയും ചെയ്യരുത്.

കെ.കെ. ആലിക്കോയ

അസിമാനന്ദയും കാളിദാസനും
ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രം: കൈപ്പും മധുരവും
ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ പ്രബോധന വിജയവും അവിശ്വാസികളുടെ പ്രതിരോധവും
ഖുര്‍ആനിലെ 'ജനാധിപത്യ സൂക്തങ്ങള്‍'!
പ്രവാചകനിന്ദ: ശിക്ഷയും മാപ്പും
യുക്തിവാദികളുടെ സദാചാര സങ്കല്‍പ്പം